Zintuigelijke informatieverwerking

Therapie voor voornamelijk kinderen met een vaak "lichte neurologische stoornis

Ieder kind wordt geboren met zintuigen waarmee het informatie uit de omgeving kan opnemen. De informatie van de zintuigen wordt sensorische informatie genoemd. Deze informatie wordt verwerkt door het zenuwstelsel, waardoor het kind wordt uitgenodigd om te bewegen. Bijvoorbeeld als het kind iets ziet, dan wil het dit pakken.

De verwerking van al de verschillende sensorische informatie wordt sensorische integratie genoemd. De bekendste sensorische informatie is het zien, het horen, het ruiken en het proeven. De sensorische integratie kent nog drie andere soorten zeer belangrijke sensorische informatie: het tastgevoel (tactiel), het evenwichtsgevoel (vestibulair) en het ‘spier’-gevoel (proprioceptief).

Doelgroep Zintuigelijke informatieverwerking

Sensorische integratietherapie is een behandeling voor voornamelijk kinderen met een vaak "lichte neurologische stoornis". Dit zijn meestal kinderen met leerproblemen en problemen in het gedrag en/of in de motoriek. Deze problemen komen vaak voort uit stoornissen in de verwerking van sensorische informatie. Meestal worden deze problemen niet herkend als sensorische integratieproblemen.  .

Voorbeelden van problemen op het gebied van de sensorische integratie kunnen zijn:

• Mijn kind vindt het lastig zijn aandacht ergens bij te houden. Is snel afgeleid, lijkt alles overal aandacht voor te hebben, behalve voor hetgeen hij/zij moet doen op dat moment.
• Het valt op dat mijn kind zoveel “hangt”. Zitten aan tafel wordt al snel liggen over de tafel. Spelen op de grond is veelal hangen/ liggen op de grond. Hij/zij lijkt snel op zoek te willen gaan naar steun. (steun in de vorm van de grond of van meubilair/muren om hem of haar heen.)
• Mijn kind heeft moeite met veranderingen, en kan soms extreem heftig reageren op een verandering.
• Mijn kind reageert erg sterk op bepaalde kleding, en/of etiketjes die in de kleding zitten.
• Mijn kind wil niet op blote voeten lopen.
• Mijn kind wil niet vies worden. Aanraken van zand/modder/slijm o.i.d is een drama.
• Mijn kind ziet geen gevaar. Klimt zonder na te denken overal in/op. Dit levert soms erg gevaarlijke situaties op.
• Mijn kind verstijft als het los moet komen met de voeten van de grond. Lijkt het erg spannend te vinden om het contact  met de grond te verliezen en gaat zich krampachtig bewegen.